Ikasgaiaren amaiera honetara behin iritsi garenean, gure azken balorazioa egiteko garaia heldu da. Ikasgai honetako klasetara joateko aukera ez izateak lana zaildu egin digu. Irakasleak idatzizko hainbat lan egiteko eskaera egin zigun eta horretan saiatu garen arren, epe barnean burutzea kosta egin zaigu. Berez, lanak ez dira oso konplexuak izan baina denbora baina denbora eskaini behar zaie. Aldiz, amaiera honetan artelan bat sortzeak ez digu guk uste bezain beste denbora hartu.
Burutu ditugun lan gehienetan, ideia ugari errepikakorrak direla konturatu gara. Mundu mailan eskaintzen diren arte-programa gehienetan haurren arteko elkarrizketa sustatu nahi da, iritzi kritikoa bultzatu, … Hau guztia errealitate bihurtu ahal izateko irakaslearen formakuntza egokia beharrezkoa da eta egun, gure eskoletan horrelakorik ez da praktikan ikusten.
Behin lantxoak bukatuta artelanarekin jarri gara buru belarri. Jaume Plensa ezagutzea modu positiboan baloratzen dugu. Artista berri batengana gerturatu gara, bere artelanen artean arakatu dugu eta guzti honetan gustura aritu gara. Ondoren praktikara eraman behar genuen gure sormena eta gure umiltasunetik ahalik eta hobekien egiten saiatu gara.
Ez genuke aipatu gabe utzi nahi ondorengo sentimendu hau, blogak sortutako ezintasuna. Gure lantxoak burutuak genituenean, gure blogean zintzilikatzerako garaian, zailtasunak maiz izan ditugu, zintzilikatutakoa ez zen ikusten, edo gaizki ikusten zen, bestetan interneta ez zebilen, batzuetan ez ginen gogoratzen nola sartu,… Honek guztiak gure lan prozesua izugarri mantsotu du. Honekin teknika berri bat ikasi dugun arren, asko kosta zaigula ezin dugu ukatu.
Hausnarketa hau amaitzeko ikasgai honetan laburbilduz ikasi ditugun hiru gauzak honako hauek dira:
- Artelan bat sortzerako garaian, lotsak beldurrarekin batera sortzen duen emozioa gainditzen ikasi dugu.
- Ikusmen kulturala haurrekin lantzeak duen garrantziaz jabetu gara.
- Haurrei ez zaie jarrera pasiboan erortzen utzi behar. Artea baliagarria da haurren iritzi kritikoa sustatzeko eta gizarteko partaide aktibo izaten bultzatzeko.
Burutu ditugun lan gehienetan, ideia ugari errepikakorrak direla konturatu gara. Mundu mailan eskaintzen diren arte-programa gehienetan haurren arteko elkarrizketa sustatu nahi da, iritzi kritikoa bultzatu, … Hau guztia errealitate bihurtu ahal izateko irakaslearen formakuntza egokia beharrezkoa da eta egun, gure eskoletan horrelakorik ez da praktikan ikusten.
Behin lantxoak bukatuta artelanarekin jarri gara buru belarri. Jaume Plensa ezagutzea modu positiboan baloratzen dugu. Artista berri batengana gerturatu gara, bere artelanen artean arakatu dugu eta guzti honetan gustura aritu gara. Ondoren praktikara eraman behar genuen gure sormena eta gure umiltasunetik ahalik eta hobekien egiten saiatu gara.
Ez genuke aipatu gabe utzi nahi ondorengo sentimendu hau, blogak sortutako ezintasuna. Gure lantxoak burutuak genituenean, gure blogean zintzilikatzerako garaian, zailtasunak maiz izan ditugu, zintzilikatutakoa ez zen ikusten, edo gaizki ikusten zen, bestetan interneta ez zebilen, batzuetan ez ginen gogoratzen nola sartu,… Honek guztiak gure lan prozesua izugarri mantsotu du. Honekin teknika berri bat ikasi dugun arren, asko kosta zaigula ezin dugu ukatu.
Hausnarketa hau amaitzeko ikasgai honetan laburbilduz ikasi ditugun hiru gauzak honako hauek dira:
- Artelan bat sortzerako garaian, lotsak beldurrarekin batera sortzen duen emozioa gainditzen ikasi dugu.
- Ikusmen kulturala haurrekin lantzeak duen garrantziaz jabetu gara.
- Haurrei ez zaie jarrera pasiboan erortzen utzi behar. Artea baliagarria da haurren iritzi kritikoa sustatzeko eta gizarteko partaide aktibo izaten bultzatzeko.
No hay comentarios:
Publicar un comentario