Gure hausnarketarekin hasi aurretik, K. Robinson-ek bere diskurtsoa emateko garaian erabili duen modua asko gustatu zaigula adierazi nahi dugu eta nola ez, bertan esaten dituen ideiekin guztiz ados gaude.
Bideoaren izenburuari erantzun bat eman beharko bagenio, zalantzarik gabe baiezkoa izango litzateke. Izan ere, gertutik bizi dugun errealitate bat da ikastetxe batean lan egiten dugulako. Hala ere, ez dugu ikastetxeetara mugatu nahi, baizik eta, sormenari gizarteak ere ateak ixten dizkiola iruditzen zaigu.
Ikastetxeetan badaude irakasle batzuk sormenari garrantzia ematen diotenak eta hori bultzatzen saiatzen direnak, baina, azkenean asmo batean bakarrik gelditzen dela pentsatzen dugu. Zergatik? Egun, martxan dagoen hezkuntza sistemak sormena bigarren maila batean uzten duelako. Plastika ikasgaian bereziki, askotan ikusi ditugu esku desberdinez egindako lantxoak, baina, funtsean berdinak dira oso bideratuak izaten direlako irakaslearen aldetik.
Gizarteari erreparatuz, denok ezagutzen dugu gure inguruan sormena kanporatzen duen pertsonaren bat eta pertsona “ezberdintzat” kontsideratu dugu. Oso urrutira joan gabe, entzun izan dugu Arte Ederretako fakultatean ikasten ari diren ikasleak estetika berezia agertzen dutela. Sormena kanporatzeak, pertsona horrela etiketatzea merezi al du?
Hausnarketa hau egiteko garaian eztabaida garrantzitsu bat sortu da gure artean. Zenbateraino bideratu behar dira geletako jarduerak?
Bideoaren izenburuari erantzun bat eman beharko bagenio, zalantzarik gabe baiezkoa izango litzateke. Izan ere, gertutik bizi dugun errealitate bat da ikastetxe batean lan egiten dugulako. Hala ere, ez dugu ikastetxeetara mugatu nahi, baizik eta, sormenari gizarteak ere ateak ixten dizkiola iruditzen zaigu.
Ikastetxeetan badaude irakasle batzuk sormenari garrantzia ematen diotenak eta hori bultzatzen saiatzen direnak, baina, azkenean asmo batean bakarrik gelditzen dela pentsatzen dugu. Zergatik? Egun, martxan dagoen hezkuntza sistemak sormena bigarren maila batean uzten duelako. Plastika ikasgaian bereziki, askotan ikusi ditugu esku desberdinez egindako lantxoak, baina, funtsean berdinak dira oso bideratuak izaten direlako irakaslearen aldetik.
Gizarteari erreparatuz, denok ezagutzen dugu gure inguruan sormena kanporatzen duen pertsonaren bat eta pertsona “ezberdintzat” kontsideratu dugu. Oso urrutira joan gabe, entzun izan dugu Arte Ederretako fakultatean ikasten ari diren ikasleak estetika berezia agertzen dutela. Sormena kanporatzeak, pertsona horrela etiketatzea merezi al du?
Hausnarketa hau egiteko garaian eztabaida garrantzitsu bat sortu da gure artean. Zenbateraino bideratu behar dira geletako jarduerak?